Η μέθοδος των τριών: συνταγές, προορισμοί, ταινίες από τη Χριστίνα Βίδου
3 συνταγές για να μπαίνει η Άνοιξη
Άνοιξη σημαίνει ευωδιές και χρώματα της φύσης, σωστά;
Φτιάξε μια χορτόπιτα με ό,τι πράσινο βρεις στον πάγκο του μανάβη σου. Σπανάκι, σέσκουλα, καυκαλήθρες, άνηθος, φρέσκο κρεμμυδάκι και πράσα. Χρειάζονται καλό πλύσιμο και μπόλικη αγάπη. Εγώ ανοίγω φύλλο, αλλά μην ανησυχείς υπάρχουν ωραιότατα έτοιμα του εμπορίου. Εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο της καρδιάς μας, αλατάκι και πιπεράκι, φέτα κι έτοιμο το πρώτο πιάτο!
Μελιτζάνα! Ωραία, μελιτζάνα. Ήξερες εσύ ότι βοηθούν στην απώλεια βάρους; Είναι χαμηλές σε λιπαρά, έχουν υψηλή περιεκτικότητα νερού, είναι διουρητικές, διεγείρουν το πεπτικό μας σύστημα και μειώνουν απευθείας το εντερικό και σωματικό λίπος.
Κόψτες σε φέτες, αλάτισέ τες να ξεπικρίσουν, στράγγιξέ τες και ψησ' τες στο φούρνο ελαφρώς. Μου αρέσει πολύ ο συνδυασμός τους με δυόσμο. Θα με θυμηθείς. Μυρίζει Άνοιξη, μην σου πω καλοκαίρι.
Και τώρα χτίσε. Μελιτζάνες, λεπτές φέτες ντομάτας, δυόσμος και μοτσαρέλα. Μη βάλεις πικάντικο τυρί, θα βαρύνει. Κάνε δυο στρώσεις να έχεις να χαίρεσαι, πρόσθεσε και λίγο ελαιόλαδο και μετά... πίσω στο φούρνο. Εννοείται ότι αλατοπιπερώνεις. Τι θα ήταν η ζωή άλλωστε χωρίς το αλάτι και το πιπεράκι της;
Τέλος, σπαγγέτι.
Τι λες για μια ωραία, δροσερή μακαρονάδα; Καλά διάβασες. Δροσερή. Με ελάχιστα υλικά. Βράζεις όπως θες τα μακαρόνια σου και μετά, αλητεία νούμερο ένα. Είτε τα περνάς από λίγο (έως πολύ) βούτυρο με σκορδάκι, είτε τα ραντίζεις με ελαιόλαδο στο οποίο έχεις σοτάρει λίγο σκόρδο. Και στις δύο περιπτώσεις χρειάζεσαι εσάνς σκόρδου. Προσοχή, δεν κάνεις τζατζίκι. Τόσο όσο. Σερβίρεις στο πιάτο και από πάνω προσθέτεις ξύσμα λεμονιού, (ναι, σου λέω, καντο) μπόλικο πιπέρι και ρόκα. Άντε να προσθέσεις και λίγη παρμεζάνα για την αλητεία νούμερο δύο.
3 ελληνικοί προορισμοί για ανοιξιάτικα διήμερα
Οι ανοιξιάτικοι προορισμοί θέλουν αγρούς, παπαρούνες και μαργαρίτες. Πού να τα βρεις όλα αυτά τώρα όμως; Άρα, εγγύηση Ναύπλιο, Μονεμβασιά και Μιστράς.
3 ταινίες που με συγκίνησαν στ' αλήθεια
Ξεχωριστές ταινίες μου προκάλεσαν διαφορετικές συγκινήσεις.
Billy Elliot. Πίσω στο 2000. Λυρική και σκληρή ταυτόχρονα. Πόση ποίηση όμως έβγαλε τελικά στο τέλος.
The Last of the Mohicans. Πισω τη δεκαετία του 90. Ενας εξαιρετικός Ντάνιελ Ντέι Λιούις, όπως πάντα άλλωστε, σε μια μια ταινία εποχής με καταιγιστικούς ρυθμούς. Με μια μουσική, ένα soundtrack συγκλονιστικό. Απίστευτη μουσική!
Και η Ευτυχία. Η ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Θεέ μου τι δύναμη. Τι πείσμα και τι πάθη. Όλα μια ζαριά στη ζωη της κι ένα χαρτάκι για να ξεπληρώσει με λίγα στιχάκια διαμάντια. Ζωή να τη ζηλεύεις, ζωή να τη φοβάσαι.
Περισσότερες Λεπτομέρειες
Κλασικός ελληνικός κινηματογράφος σε ατελείωτες επαναλήψεις στην τηλεόραση, οι καλύτερες παραλίες της Τήνου, και τραγούδια που θα έπρεπε να ακούσει ένας τουρίστας, από την "πρωινή" του Μελωδία 99.2, Χριστίνα Βίδου.
